Kwas kannabigerolowy (CBG-a)

Kwas kanabinogerolowy jest powszechnie określany często mianem „kannabinoidowej komórki macierzystej”. CBG-a powstaje jako pierwszy i jest poprzednikiem pozostałych kwasów kannabinoidowych, takich jak CBD-a, THC-a, CBC-a, THCV-a i przekształca się wraz ze wzrostem rośliny we wszystkie pozostałe kannabinoidy, m.in. CBG, THC, CBD, THCV, CBC, CBN.

Przeprowadzono do tej pory niewielką ilość badań naukowych nad kannabinoidami, w dalszym ciągu staramy się lepiej zrozumieć proces wzajemnego oddziaływania kannabinoidów oraz systemu endokannabinoidowego.

O kwasie kannabigerolowym wiemy, że wykazuje właściwości lecznicze wynikające z procesu syntezy biologicznej pozostałych kannabinoidów.

CBG-a uznawane jest za kannabinoid wspierający walkę z nowortowem dzięki zdolnościom antyproliferacyjnym. Podobnie jak kannabinoidy, które powstają z CBG-a, kwas kannabigerolowy sprzyja w niespotykany do tej pory sposób apoptozie, czyli planowanej śmierci komórki, której wadliwość uznawana jest za częstą przyczynę powstawania i progresji nowotrowów.

Stwierdzono, że kwas kannabigerolowy może być stosowany jako środek przeciwbólowy, zapewniający komfort życia pacjentów cierpiących na nieuleczalne dolegliwości.

CBGa stosowane jest również jako środek antybakteryjny hamujący rozwój bakterii.

Obserwacje pacjentów pokazują, że systematyczne stosowanie kwasu kannabigerolowego pomaga w redukcji stanów zapalnych, dopisując właściwości przeciwzapalne do coraz dłuższej listy zastosowań CBG-a.

Badania wykazały, że genetycy roślin są w stanie osiągnąć rekordowe ilości kwasu kannabigerolowego w roślinach konopi, które może zostać odnotowane nawet na poziomie 94% CBG. Tak wysokie stężenie spowodowane jest zahamowaniem syntezy przez gen recesywny.

Naukowcy ujawniają, że kannabinoidy powstające na bazie kwasu kannabigerolowego stymulują apoptozę w niespotykany dotąd sposób, dając nadzieję na znalezienie lekarstwa na nowotwory.

Warto obserwować pojawiające się obecnie wyniki badań nad wszelkimi kanabinoidami, ponieważ zrozumienie właściwości każego z nich pozwoli na lepsze poznanie macierzystego kwasu kannabigerolowego.

Kwas kannabidiolowy (CBD-a)

Początkowa zawartość CBD w młodych roślinach jest niewielka, kosztem kwasu kannabidiolowego, który po ścięciu, wysuszeniu i podgrzaniu roślin przekształca się w CBD pod wpływem procesu dekarboksylacji.

Najwyższy poziom CBD-a znajduje się w młodych roślinach o wysokim stężeniu CBD i nie posiada działania psychotropowego.

Przeprowadzono do tej pory niewielką ilość badań naukowych nad kwasem kannabidiolowym. Wyniki nielicznych badań oraz obserwacje pacjentów wskazują jednak na terapeutyczne zastosowanie tego kannabinoidu.

CBD-a okazuje się być skuteczne w łagodzeniu stanów zapalnych. Zgodnie z wynikami eksperymentu z 2008 roku opublikowanymi na łamach „Drug Metabolism and Disposition”, kwas kannabidiolowy okazał się selektywnym inhibitorem enzymu COX-2 odgrywającego istotną rolę w rozwoju prozapalnych związków zwanych prostaglandynami, na którym opiera się działanie aspiryny czy ibuprofenu.

CBD-a posiada jeszcze lepsze właściwości pomagające w łagodzeniu nudności i wymiotów, niż w formie zdekarboksylowanego kannabidiolu. Młode rośliny okazują się być bardziej pomocne w łagodzeniu mdłości i nerwowści żołądka u gryzoni, co potwierdza badanie z 2012 roku opublikowane w British Journal of Pharmacology.

Kwas kannabidiolowy wzmacnia działanie pozostałych kannabinoidów w walce z nowotworami. Badania z 2012 roku wykazały, że CBD-a jest w stanie skutecznie zatrzymać migrację komórek nowotworowych raka piersi w warunkach laboratoryjnych na płytkach Petriego. Mimo braku udokumentowanych badań klinicznych na ludziach, CBD-a wykazało pozytywny wpływ na zatrzymanie rozwoju nowotworu, zapobiegając migracji komórek raka sutka do innych organów organizmu.

Mimo tego, że nie są jeszcze znane wyniki szczegółowych badań nad zastosowaniem kwasu kannabidiolowego w leczeniu psychozy, firmy biofarmaceutyczna prowadzą je na coraz szerszą skalę. Brytyjska korporacja GW Pharmaceuticals zdecydowała się już na włączenie CBD-a do wniosku o patent na stosowanie kannabinoidów w połączeniu z lekami przeciwpsychotycznymi.

CBD-a doskonale komponuje się z dietą bogatą w soki, koktajle, nalewki, a także sałatki i sosy sałatkowe.

Kwas tetrahydrokannabinolowy (THC-a)

THCA, czyli kwas tetrahydrokanabinolowy, jest związkiem zawartym w konopiach indyjskich. Wraz z rozwojem badań naukowych poznajemy coraz większy potencjał terapeutyczny THCA, którego właściwości zbliżone są do działania THC, będąc równocześnie pozbawionym efektu psychoaktywności. Gdy roślina dojrzewa lub wysycha, THCA przekształca się w THC w procesie dekarboksylacji.

Nie istnieje jeszcze wystarczająca ilość badań nad THCA, która pozwoliłaby na jednoznaczne określenie jego właściwości oraz dawkowania.

Przeprowadzone do tej pory badania wskazują na właściwości przeciwzapalne, wykorzystywane w leczeniu zapalenia stawów.

THC-a wykazuje także właściwości neuroprotekcyjne, które okazują się skuteczne w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera oraz Parkinsona.

Badania nad rakiem prostaty pozwoliły na ujawnienie dodatkowego zastosowania kwasu tetrahydrokannabinolowego charakteryzującego się właściwościami antyproliferacyjnymi.

Pacjenci wskazują na pomocne działanie THC-a w walce z bezsennością oraz bólem.

Badania pokazują, ze kwas tetrahydrokannabinolowy pomaga rozluźnić skurcze mięśni, dzięki czemu jest chętnie stosowany przez osoby borykające się ze spastycznością mięśni.

Każdy szczep konopi indyjskich o wysokim stężeniu THC, który nie został jeszcze zdekarboksylowany, zawiera THCA. Najwyższy poziom THCA posiadają młode, żywe lub świeżo zebrane rośliny.

Niektóre produkty sprzedawane są specjalnie z myślą o właściwościach THCA. Zapewniają one korzyści powiązane z działaniem THCA bez ryzyka efektów psychoaktywnych.

W dalszym ciągu prowadzone są badania nad działaniem tego kannabinoidu.

Kwas kannabichromenowy (CBCA)

Kwas kannabichromenowy (CBC-a) uważany jest za jeden z głównych kannabinoidów występujących w konopiach.

Najwyższe stężenie CBC-a odnotowywane jest w tropikalnych odmianach konopi, jednak jest on obecny na różnych poziomach w większości szczepów Cannabis.

Rozwój wiedzy na temat genetyki roślin konopi pozwolił na uzyskanie specjalnych szczepów o zwiększonej zawartości CBC-a.

Przeprowadzono do tej pory niewiele badań nad kwasem kannabichromenowym. Naukowcy wskazują jednak, że CBC-a może wykazywać właściwości przeciwzapalne oraz antybakteryjne.

Uważa się, że kwas kannabichromenowy powstaje we wczesnych etapach rozwoju rośliny. Pojawia się on nawet u małych sadzonek znacznie wcześniej, niż wytwarza się THC.

CBC-a nie wykazuje właściwości psychoaktywnych i może zostać przekształcona w kanabichromen (CBC) w wyniku dekarboksylacji, czyli ekspozycji na powietrze, światło i ciepło.

Kannabidiol (CBD)

Kanabidiol jest jednym z dwóch najważniejszych kannabinoidów odkrytych w konopiach indyjskich. CBD występuje w różnych proporcjach w różnych szczepach a jego poziom może być kontrolowany dzięki pogłębianiu wiedzy na temat genetyki roślin konopi.

Prowadzone obecnie są coraz szerzej zakrojone badania naukowe nad CBD o różnym stopniu jakości dowodów, przypisując mu określone właściwości terapeutyczne.

Kannabidiol pozbawiony jest właściwości psychoaktywnych, a jako antagonista receptorów kannabinoidowych CB1 oraz CB2 niweluje psychoaktywne działanie THC.

Mimo nadal niewielkiej ilości badań naukowych nad CBD, jest ono stosowane w leczeniu wielu chorób.

Badania sugerują, że kannabidiol może być skuteczny w leczeniu bólu przewlekłego i neuropatycznego. Okazuje się, że CBD wykazuje także właściwości przeciwzapalne, zmniejszając przy tym ból związany ze stanem zapalnym.  Równocześnie, CBD może także pełnić funkcję immuno-modulatora oraz przeciwutleniacza.

Kannabidiol wykazuje działanie przeciwdrgawkowe, dzięki czemu stosowany w leczeniu epilepsji. Pacjenci wskazują na zmniejszenie częstotliwości oraz nasilenia napadów padaczkowych, pomagając równocześnie na poprawe samopoczucia, jakości snu oraz koncentracji.

Wielu użytkowników, w tym pacjenci nowotworowi będący w trakcie chemioterapii potwierdzają, że CBD pomogło im w zwalczaniu nudności i wymiotów. Badania przeprowadzone przez Uniwersytet Complutense w Madrycie wykazały śmierć komórek rakowych pod wpływem działania kannabinoidów. Pacjenci wskazują na poprawę samopoczucia, eliminację przewlekłego zmęczenia oraz zmniejszenie bólu.

Kannabidiol okazuje się pomocny w leczeniu zaburzeń związanych ze spektrum autyzmu. Badanie przeprowadzone przez Stanford University Medical School w 2013 wykazało, że neuroglin-3, białko zmutowane u niektórych osób cierpiących na autyzm, pomaga w przekazywaniu sygnałów pomiędzy neuronami a układem endokannabinoidowym.

CBD stosowane jest obecnie jako środek neuroprotekcyjny w leczeniu objawów chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera, Parkinsona. Kannabidiol łagodzi stres, lęk oraz stan zapalny, zmniejszając ilość gromadzonego tlenu i pobudzając mózg.

Mimo braku badań naukowych potwierdzających słowa, pacjenci cierpiący na przewlekłe choroby zapalne jelit, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego, mówią o zbawiennym wpływie kannabinoidów na zdrowie oraz jakość życia. Ich wpływ na stabilizację homeostazy w jelicie grubym pozwala na utrzymanie równowagi układu pokarmowego pod względem elektrolitów, bakterii oraz poziomu wchłaniania i uwalniania płynów.

Pacjenci cierpiący na stwardnienie rozsiane potwierdzają skuteczność działania CBD w łagodzeniu sztywności oraz spastyczności mięśni, łagodząc ból związany z chorobą. Badania naukowe przeprowadzone na Uniwersytecie w Tel Awiwie wydają się to potwierdzić w momencie, w którym CBD pomógł sparaliżowanym myszom odzyskać zdolność chodzenia, zmniejszając ilość uszkodzeń komórek nerwowych oraz stanów zapalnych, szczególnie w mózgu i kręgosłupie.

CBD jest coraz częściej stosowane jako wsparcie w leczeniu uzależnień, zmniejszając zapotrzebowanie organizmu na heroinę, kokainę i alkohol. Kannabidiol uznawany jest także za lek przeciwpsychotyczny, pomagający także osobom cierpiącym na lęki i niepokój.

Oprócz zastosowań terapeutycznych, CBD jest już w niektórych krajach zalecana jako suplement diety. Osoby stosujące CBD potwierdzają, że CBD pomaga w redukowaniu stresu oraz negatywnych objawów poznawczych, takich jak zapominanie czy dekoncentracja.

Specjaliści radzą, aby dawkowanie CBD zacząć od ok. 2-3 mg przyjmowanych co 6 godzin.  Długotrwała terapia związana jest z koniecznością utrzymywania w organizmie stałego poziomu CBD pamiętając, że cząsteczka ta rozkłada się po upływie włąscie 6 godzin. Dawka 2-3 mg jest jednak bardzo orientacyjna i uzależniona jest w dużym stopniu od stężenia produktu zawierającego CBD, zawartości pozostałych kannabinoidów, od wieku, wagi i innych cech organizmu osoby stosującej kannabidiol, a także od schorzenia każdego pacjenta.

∆-9-Tetrahydrokannabinol (THC)      

Tetrahydrokannabinol to najbardziej najpopularniejszy i najlepiej poznany do tej pory kannabinoid znajdjący się w konopiach. Został on po raz pierwszy wyizolowany w 1964 r. przez chemika Raphael’a Mechoulam, dzięki czemu zintensyfikowano badania naukowych nad tym kannabinoidem.

Tetrahydrokannabinol wiąże się z receptorami kannabinoidowymi CB1 i CB2 znajdującymi się w organizmie człowieka, przede wszystkim w mózgu, wykazując dzięki temu właściwości psychoaktywne. W związku z tym, tetrahydrokannabinol jest w wielu krajach, także w Polsce – zakazany.

Odpowiednia dawka tetrahydrokannabinolu nie jest znana i uzależniona jest w znacznym stopniu od schorzenia, a także od organizmu każdego pacjenta. Podobnie jak w przypadku każdego kannabinoidu, warto rozpocząć dawkowanie od niskiego stężenia i stopniowo je zwiększać aż do uzyskania efektów.

Badania nad tetrahydrokannabinolem wykazały, że związek ten wspiera chemioterapię m.in. poprzez leczenie nudności i wymiotów spowodowanych chemioterapią. Stosowanie THC przynosi rozluźnienie i ulgę w bólu.

Niektóre badania wskazują, że THC może leczyć bóle neuropatyczne spowodowane uszkodzeniami nerwów, a także minimalizować konsekwencje zarażenia się wirusem HIV.

Nie tylko wyniki badań opublikowanych m.in. na łamach „Drug and Alcohol Dependence”, ale przede wszystkim osobiste historie pacjentów potwierdzają skuteczność tetrahydrokannabinolu w leczeniu objawów zespół stresu pourazowego (PTSD). Tetrahydrokannabinol pomaga osobom cierpiącym na PTSD w zmniejszeniu chronicznego stresu i lęku, łagodzi niezwykle realistyczne koszmary oraz wspiera leczenie bezsenności. Każdy pacjent jest jednak wyjątkowy, dlatego powinien zostać oceniony przez specjalistę, a sugerowana dawka będzie się różnić w zależności od organizmu. Konwencjonalne leczenie farmakologiczne PTSD polega najczęściej na zwiększeniu poziomu serotoniny w mózgu, jednak niektóre badania nie wykazują znaczących różnic pomiędzy grupą eksperymentalną a grupą placebo.

Lekarze pacjentów cierpiących na chorobę Leśniowskiego-Crohna oraz badacze zauważyli wpływ tetrahydrokannabinoidu na znaczne łagodzenie objawów choroby oraz poprawę jakości życia pacjentów.

Konopie indyjskie i zawarty w nich tetrahydrokannabinol mogą okazać się skutecznym lekarstwem na ADHD, ponieważ dysfunkcja w układzie endokanabinoidowym organizmu może być podstawową przyczyną zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. THC znane jest z efektu rozluźnienia i spokoju, a także poprawy koncentracji, co okazuje się być idealnym rozwiązaniem dla osób cierpiących na ADD i ADHD.

Tetrahydrokannabinol stosuje się w celu ratowania oraz poprawy jakości życia pacjentów. W dalszym ciągu prowadzone są badania nakowe nad medycznym zastosowaniem konopi, które stopniowo zatwierdzają kolejne państwa na świecie, także Polska.

Kannabigerol (CBG)

CBG to kannabinoid pozbawiony właściwości psychoaktywnych. Obecny jest w niewielkich ilościach (zwykle mniej niż 1%) w większości szczepów konopi.

Rośliny konopi indyjskich produkują kwas kanabiginowy (CBGA), który jest prekursorem trzech głównych linii kannabinoidowych: kwasu tetrahydrokanabinolowego (THCA), kwasu kanabidiolowego (CBDA) i kwasu kanabenzoesowego (CBCA).

CBG-A jest chemicznym prekursorem THCA, CBDA i CBCA. Enzymy zawarte w konopiach przekształcają CBGA w THCA lub CBDA, które dekarboksylują się pod wpływem światła lub energii cieplnej w celu wytworzenia THC lub CBD.

Uzyskanie wyższej zawartości CBG w roślinie możliwe jest dziś dzięki eksperymentom z manipulacją genetyczną i krzyżowaniem roślin. Naukowcy otrzymują także wyższe poziomy CBG z młodych, pączkujących się roślin.

Receptory endokannabinoidowe obecne są w strukturze oka, dlatego CBG uznawane jest za skuteczne w leczeniu jaskry. Posiada ono właściwości pozwalające obniżyć ciśnienie śródgałkowe.

W eksperymentach na zwierzętach z udziałem myszy, CBG okazało się także skuteczne w zmniejszaniu stanu zapalnego charakterystycznego dla choroby zapalnej jelit.

Kannabigerol rozszerza naczynia krwionośne oraz działa neuroprotekcyjnie. W ostatnim badaniu z roku 2015 wykazano, że CBG chroni neurony u myszy z chorobą Huntingtona, która charakteryzuje się zwyrodnieniem komórek nerwowych w mózgu.

CBG staje się coraz bardziej obiecującym rozwiązaniem dla osób walczących z nowotworami. Wykazano, że kannabigerol blokuje receptory pozwalające na rozwój komórek rakowych okrężnicy i odbytnicy u myszy.

Europejskie badania pokazują, że CBG jest skutecznym środkiem przeciwbakteryjnym.

Naukowcom udało się w 2017 roku w wykazać, że preparat zawierający CBG, który pozbawiony został THC, okazał się skutecznym stymulatorem apetytu u szczurów. Otwiera się dzięki temu możliwość stosowania nie-psychotropowej opcji terapii kannabinoidowej.

W badaniu, w którym oceniano wpływ pięciu różnych kannabinoidów na skurcze pęcherza, CBG wykazało najlepsze wyniki związane z hamowaniem skurczów mięśni. W przyszłości może to pomóc w zapobieganiu zaburzeniom czynności pęcherza moczowego.

CBG stosowane jest także jako środek przeciwbólowy i antydepresyjny.

Naukowcy odkrywają coraz więcej zastosowań CBG oraz prowadzą nad nim coraz bardziej intensywne działania.

Tetrahydrokannabiwawin (THCV)

Tetrahydrokannabiwarin to bardzo obfity kannabinoid zawierający 19 atomów węgla, 26 atomów wodoru i 2 atomy tlenu, co jest typowe dla fitokannabinoidowów.

Początkowa reakcja powoduje powstawanie kwasu kannabigurowarowego, znanego również jako CBGVA, a ta nowa substancja reaguje z syntazą THCV, enzymem i tworzy THCVA (kwas tetrahydrokannabiwaryno-karboksylowy). Wreszcie, THCVA rozkłada się na THCV przez dekarboksylację.

THCV nie jest jeszcze do końca zbadany, jednak wiemy, że wykazuje działanie psychoaktywne tylko w wysokich dawkach, podobnie jak CBN. THCV powstaje po połączeniu kwasu diwinolowego i fosforanu geranylu oraz dekarboksylacji swojej kwasowej formy.

W niewielkich dawkach THCV działa jako antagonista receptora CB1. Zwiększenie dawki sprawia jednak, że THCV wzmacnia psychoaktywne działanie THC.

Stosowanie THCV wpływa na zdrowie poprzez wiązanie się z miejscami receptorowymi zlokalizowanymi w układzie odpornościowym, głównych narządach i mózgu.

THCV, w przeciwieństwie do tetrahydrokannabinolu, hamuje apetyt. Dzięki temu, THCV skutecznie wspiera nie tylko utratę wagi, ale także ogranicza apetyt osób borykających się z cukrzycą.

Badanie opublikowane w 2009 roku pokazuje wpływ THCV na zmniejszenie obrzęku i bólu u myszy, wykazując przy tym działanie przeciwzapalne. Myszy biorące udział w badaniu nie zwiększyły tolerancji na THCV po 4 dniach testów.

Badania wykazały, że THCV jest w stanie zmniejszyć, a nawet wyeliminować ataki paniki. Pozwala to na rozwój w kierunku leczenia osób z PTSD lub innymi zaburzeniami lękowymi.

Badania pokazują także, że THCV jest wpływa na zmniejszanie wstrząsów związanych z chorobą Parkinsona. Związek może również stymulować wzrost kości, wspierając leczenie osteoporozy.

THCV zmniejsza także napady drgawkowe u osób z epilepsją.

Temperatura wrzenia THC to 314 stopni Fahrenheita, co oznacza, że ​​ekstrakcja THC odbywać się musi w znacznie niższej temperaturze, na poziomie 240 stopni Fahrenheita. Temperatura wrzenia THCV wynosi aż 428 stopni Fahrenheita – o 114 stopni więcej niż THC.

Kannabichromen (CBC)

Kanabichromen (CBC) to jeden z najmniej zbadanych do tej pory kannabinoidów. Mimo tego, że CBC jest trzecim najliczniejszym kannabinoidem występującym w uogólnionych próbkach roślin, zaraz za THC oraz CBD.

Uważa się, że nie wykazuje on właściwości psychoaktywnych.

CBC oddziałowuje bezpośrednio na receptory CB1 i CB2, wchodzi jednak także w interakcję z innymi receptorami, w szczególności TRPA1 i TRPV1 odgrywającymi kluczową rolę w przekazywaniu sygnałów bólowych i zapalnych wysyłanych do innych rejonów ciała.

Badania z lat siedemdziesiątych pokazują, że szczepy z Indii charakteryzują się wysoki poziomem CBC, które okazuje często się bardziej obfite niż CBD.

Kannabichromen uznawany jest za związek wykazujący właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i antybakteryjne.

Badanie przeprowadzone przez  University of Mississippi wykazało wpływ kannabichromenu na zmniejszenie przewlekłego stresu i depresji.

Naukowcy zauważyli wpływ CBC na neurogenezę, choroby Alzheimera, Parkinsona, Huntingtona i neuronu ruchowego.

Wyższe stężenie CBC występuje w roślinach młodych, żywych. Z czasem rozkłada się w kannabinoid o nazwie kannabicyklol.

Badania opublikowane w 2016 roku przez Journal for Experimental Dermatology wykazały, że CBC wykazuje właściwości sprzyjające leczeniu trądzika. CBC wydaje się zmniejszać wytwarzanie łoju przez gruczoły łojowe, jednocześnie zmniejszając wpływ kwasu arachidonowego na skórę i gruczoły.

Obecnie, większość odnian konopi została zoptymalizowana pod kątem wysokiej zawartości CBD oraz THC kosztem niższej zawartości kannabichromenu. CBC działa lepiej w połączeniu z THC i CBD równocześnie.

Kannabinol (CBN)

CBN jest łagodnym środkiem psychoaktywnym występującym w konopiach i jest efektem procesu degradacji THC. Kannabinol występuje w dojrzałych oraz ściętych roślinach, a jego stężenie wzrasta wraz z czasem przechowywania.

Kwas tetrahydrokannabinolowy (THC-A) ulega przekształceniu w CBN-a w wyniku ekspozycji na działanie powietrza przez dłuższy czas. THC-a traci wtedy cząsteczki wodoru, ulegając utlenianiu. Wynikiem reakcji jest kwasowa forma CBN (CBN-a). W wyniku działania światła UV oraz ciepła, przekształca się ona w CBN.

Podobnie jak w przypadku wszystkich kannabinoidów, nauka nie zna jeszcze w pełni odpowiedzi na pytania dotyczące właściwości i działania każdego z nich. Metaboliczne skutki nie są jeszcze dobrze znane, uważa się jednak, że CBN zmniejsza moc działania THC poprzez bycie częściowym antagonistą receptorów kannabinoidowych CB1 i CB2. Podczas gdy CBD działa bezpośrednio na układ endokanabinoidowy (ECS) w celu zablokowania produkcji anandamidu, CBN powstaje jedynie poprzez ekspozycję ściętej rośliny na powietrze i późniejszą degradację THC.

Jednym z głównych zastosowań CBN jest leczenie bezsenności, przypisywane jest mu także działanie uspakajające.

CBN wykazuje właściwości przeciwzapalne, nie wchodząc w interakcję z receptorem CB2, modulując jednak poziomy endokannabinoidów. Kannabinol wpływa na określone komórki odpornościowe w celu wywołania efektów przeciwzapalnych, a CBN wpływa nawet na poziomy innych związków, o których wiadomo, że powodują zapalenie.

Kannabinol uznawany jest za środek o działaniu przeciwdrgawkowym, mający wpływ na zmniejszenie napadów padaczkowych na poziomie porównywalnym do THC i CBD.

Badania na szczurach pokazały, że CBN wpływa także na zwiększenie apetytu.